Κυριακή | Sunday 07.08.2016, 20:30
Gianfranco Rosi
108', 2016
Ιταλία, Γαλλία | Italy, France

Ο 12χρονος Samuele ζει σε ένα νησί της Μεσογείου, μακριά από την ηπειρωτική Ευρώπη. Όπως όλα τα αγόρια της ηλικίας του δεν απολαμβάνει πάντα το σχολείο. Προτιμά να σκαρφαλώνει στα βράχια της παραλίας, να παίζει με τη σφεντόνα του ή να περιπλανιέται στο λιμάνι. Όμως το νησί του δεν μοιάζει με τα άλλα νησιά. Εδώ και χρόνια, έχει γίνει ο προορισμός αντρών, γυναικών και παιδιών που προσπαθούν να φύγουν από την Αφρική με βάρκες που είναι πολύ μικρές και βουλιάζουν. Το νησί της Λαμπηδούσας έχει γίνει το σύμβολο του αγώνα των προσφύγων να φτάσουν στην Ευρώπη, της ελπίδας, των δυσκολιών και της τύχης εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών. Αυτοί οι άνθρωποι διψούν για ειρήνη, ελευθερία και ευτυχία, κι όμως συχνά στη στεριά φτάνουν μόνο τα νεκρά τους σώματα. Καθημερινά, οι κάτοικοι της Λαμπηδούσας γίνονται μάρτυρες στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική τραγωδία της εποχής μας. Η παρατήρηση και αποτύπωση της καθημερινότητας από τον Gianfranco Rosi μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι το μέρος αυτό δεν είναι απλά ένα σύμβολο αλλά η πραγματικότητα, καθώς αποκαλύπτεται ο συναισθηματικός κόσμος των κατοίκων που ζουν μονίμως σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ταυτόχρονα, αυτή η ταινία, χωρίς αφήγηση και σχόλια, περιγράφει πως στα πιο μικρά μέρη, υπάρχουν δύο κόσμοι με τεράστιο χάσμα ανάμεσα τους.

Samuele is twelve and lives on an island in the Mediterranean, far away from the mainland. Like all boys of his age he does not always enjoy going to school. He would much rather climb the rocks by the shore, play with his slingshot or mooch about the port. But his home is not like other islands. For years, it has been the destination of men, women and children trying to make the crossing from Africa in boats that are far too small and decrepit. The island is Lampedusa which has become a metaphor for the flight of refugees to Europe, the hopes, hardship and fate of hundreds of thousands of emigrants. These people long for peace, freedom and happiness and yet so often only their dead bodies are pulled out of the water. Thus, every day the inhabitants of Lampedusa are bearing witnesses to the greatest humanitarian tragedy of our times. Gianfranco Rosi’s observations of everyday life bring us closer to this place that is as real as it is symbolic, and to the emotional world of some of its inhabitants who are exposed to a permanent state of emergency. At the same time his film, which is commentary-free, describes how, even in the smallest of places, two worlds barely touch.

Βραβεία | Awards
1. Golden Bear Award: Best Film - Berlin IFF, Germany, 2016
2. Amnesty International Film Prize - Berlin IFF, Germany, 2016
3. Prize of the Ecumenical Jury - Berlin IFF, Germany, 2016
4. Special Silver Ribbon - Italian National Syndicate of Film Journalists, Italy, 2016
5. Nominated: Best Film, Best Director & Best Producer Awards - David di Donatello Awards, Rome, Italy, 2016

Στηρίζει - Supported by: